Στο blog μας μπορείτε να δείτε

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Οι τρεις Ιεράρχες.




Βιογραφία

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο ( 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο ( 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».
Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.
Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.
Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.

Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.
Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.
Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο.
Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. 
Πολύ εύστοχα ελέχθη γι’ αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».
Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας. Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.


Ἀπολυτίκιον 


Ἦχος α’.
Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.





Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.

     Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης είναι ένας  από τους βασικούς στόχους των προγραμμάτων  αγωγής υγείας και κυρίως της συναισθηματικής υγείας των παιδιών.
    Η αυτοεκτίμηση θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η εικόνα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του, η ικανότητα να διαχειρίζεται τις προκλήσεις της ζωής του και η αίσθηση της αξίας του. Η εικόνα του εαυτού σχηματίζεται από το τι αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι ότι είμαστε, αλλά και από τα στοιχεία που λαμβάνουμε από τους άλλους, δηλαδή τι εικόνα έχουν οι άλλοι για εμάς.
    Αυτοί που έχουν θετικά συναισθήματα απέναντι στον εαυτό τους μπορούν καλύτερα να καθορίζουν τους στόχους τους, να δέχονται πρόθυμα τις συνέπειες των πράξεων τους, να βλέπουν τα λάθη τους σαν απαραίτητα για την ανάπτυξή τους και έχουν καλύτερες κοινωνικές σχέσεις.
    Έχοντας έτσι σαν στόχο να ανακαλύψουν τα παιδιά την αξία της αυτοεκτίμησης αλλά και να την ενισχύσουμε, πραγματοποιούμε μερικές δραστηριότητες.
    Μια από αυτές είναι το και το "Δέντρο του μπορώ και θα ήθελα", όπου μετά από συζήτηση καταγράφουμε τα μπορώ και τα θα ήθελα να μπορούσα να κάνω των παιδιών, με σκοπό να αναγνωρίσουν τα όρια τους με θετικό και δημιουργικό τρόπο και να θέσουν στόχους για το μέλλον.Να συνεχίσουν να καλλιεργούν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, ανακαλύπτοντας κι άλλα πράγματα για τον εαυτό τους ερευνώντας το τι μπορούν και το τι δεν μπορούν να κάνουν.

Το δέντρο μας αποτελείται από πράσινα και κίτρινα φυλλαράκια όπου επάνω τους γράφουμε τα μπορώ να κάνω και τα τι θα ήθελα να μπορούσα να κάνω, όλων των παιδιών.


Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Βασιλόπιτα 2012

   



 Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος κόψαμε την βασιλόπιτα μας που ήταν φτιαγμένη από τα χεράκια μας.
    Μια δραστηριότητα που καλύπτει ένα ημερήσιο πρόγραμμα, καλύπτοντας τα γνωστικά αντικείμενα: μελέτη περιβάλλοντος, γλώσσα, μαθηματικά, αλλά φυσικά και διασκέδαση. Πάντα περιμένουμε με λαχτάρα την κοπή της βασιλόπιτας για να δούμε ποιος θα είναι ο τυχερός που θα τύχει το νόμισμα και θα πάρει το δωράκι!
  Για την πραγματοποίηση αυτής της δραστηριότητας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την μητέρα του Σάββα μας, για την ευγενική της προσφορά στα υλικά της βασιλόπιτας και στο δώρο, που προσφέραμε στο παιδί που βρήκε το νόμισμα.

Τα υλικά μας

Φοράμε τα καπέλα μας...



και όλοι στη δουλειά


αγόρια και κορίτσια

Να το αποτέλεσμα

Η βασιλόπιτα στο φούρνο και μοσχομυρίζει όλο το σχολείο
Μέχρι να ψηθεί ας θυμηθούμε τα υλικά μας από την λίστα που φτιάξαμε

'Ετοιμη και η ώρα της κοπής έφτασε

Η μεγάλη επιδρομή ξεκινά σε λίγο...

Μυρίζει υπέροχα...


Ουπς... να και το νόμισμα

Η χαρά ζωγραφισμένη στο μικρό προσωπάκι.Τι να κρύβει μέσα το κουτί;

Η αποκάλυψη



Καλή χρονιά σε όλους!







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...